Wat komt er nou allemaal op je af als je een knaagdiertje wilt gaan aanschaffen? Het lijkt zo simpel, maar dat is het eigenlijk totaal niet. Stap voor stap neem ik je mee in wat wij doen als wij weer een nieuw beestje in ons huis willen verwelkomen.
Besluit tot aankoop van een knaagdier
Het hele gebeuren begint natuurlijk allemaal bij het besluit om een nieuw knaagdiertje aan te schaffen.
Wij zorgen dan eerst ervoor dat we een volledig ingerichte kooi klaar hebben staan. Pas vlak voor het beestje de kooi in gaat, zetten we het eten en drinken erin.
De keuze van de kooi en diens inrichting ligt overigens wel aan welk beestje we gaan halen. Zo heeft een Syrische hamster veel meer ruimte en grotere spulletjes nodig dan bijvoorbeeld een Russische Dwerghamster of Steppelemmingen.
Mijn tips:
Kijk dus goed naar de behoeftes van het diertje wat je wilt gaan halen en of jij aan die specifieke behoeftes kan voldoen vóór je het diertje koopt. Zorg daarmee zoals gezegd dan ook dat je de juiste kooi en inrichting hebt.
De meeste knaagdieren worden in het algemeen maar 1,5 tot 2 jaar oud, al hangt er ook wel het een en ander van de soort, de verzorging en de genen af. Maar hier dient wel rekening mee gehouden te worden.
Voorbereiding voor het nieuwe huisdiertje
Zoals gezegd zetten wij altijd eerst een kooi klaar, maar we richten ook een plastic reisbakje in.
Hier doen we dan wat bodembedekking in, we mixen een beetje (groen)voer met de bodembedekking en zorgen voor wat verstopplekjes. Hierin kan het diertje zich vrij bewegen en hoeven wij ons geen zorgen te maken over ontsnappingspogingen.
Ook hebben we een klein drinkflesje bij ons. Sommige vinden het ook een idee om bijvoorbeeld wat komkommer of een stukje appel bij de beestjes te leggen, omdat dit ook vocht bevat. Maar ik vind het toch prettiger om daarnaast altijd een flesje bij de hand te houden.
Het reisbakje gaat in een boodschappenmand. Deze is dan rondom dicht met alleen de bovenste flap een beetje open. Dit geeft een veiliger gevoel en hierdoor zal het beestje net iets minder stress beleven aan de verhuizing.
Het ophalen/kopen van een knaagdier
De dag is aangebroken dat we ons nieuwe beestje op gaan halen. De boodschappenmand met daarin het reisbakje aan mijn arm bungelend ben ik vaak en een en al vrolijkheid en vol enthousiasme. Tot het moment aanbreekt dat we moeten gaan kiezen welk beestje er mee naar huis gaat. Of, wat bij mij ook wel eens gebeurd, het beestje waar ik zó verliefd op ben eindelijk mee mag.
Ik weet uit ervaring dat wanneer ik niet rustig/kalm ben, de beestjes dat ook niet worden. En dat beïnvloed ieders gedrag en de keuzes die zij en wij maken. Zo kan een heel lief beestje toch hyper lijken en andersom. Daarom ben ik altijd kalm bij het uitkiezen van onze dieren. Ik zie namelijk graag hun ware aard. Dan kan ik mijn keuze baseren op wat ik van hun zie en dan is het ook een goede keuze.
Een dier uitzoeken
Ik kies vaak voor de wat rustigere dieren. Deze trekken niet de aandacht en komen ook niet altijd meteen bij je kijken. Ik kijk altijd naar een beestje wat zich rustig voelt en afwacht. Dit betekend ook dat wanneer er van te voren een keuze is gevallen op een beestje en deze zou niet bij ons passen, het gekozen beestje niet met ons mee gaat. Hoe verliefd ik er ook op ben.
Ik heb meerdere redenen om voor een rustig beestje te kiezen. Ik moet het beestje namelijk zelf met één hand zien te hanteren door mijn handicap, dus mag het beestje geen gedrag vertonen waarbij het hanteren met die ene hand gevaarlijk wordt.
Pas wanneer ik een beestje heb gevonden wat bij ons past en hij/zij ook die klik met ons heeft wordt er verder gepraat over kosten en dergelijke. Het beestje plaats ik in het reisbakje wat we hebben meegenomen, af en toe kijken we of het wil drinken, maar verder laten we het met rust.
Naar huis
Onderweg naar huis blijft het in het bakje zitten. De reismand doe ik half dicht en houd deze op schoot. Zo kan er niets mee gebeuren. Ook nu kijk ik af en toe wat het beestje aan het doen is en of water nodig is.
Rijd wel altijd zo rustig mogelijk wanneer je een dier(tje) in de auto hebt.
Thuis aangekomen
Eenmaal thuisgekomen zorg ik altijd eerst dat ik zelf klaar ben, mijn jas uitheb en opgehangen, et cetera. Dit is best belangrijk. Want ook nu moet je zorgen dat je rustig bent. Het beestje moet namelijk in de kooi gezet gaan worden en dat vergt wat aandacht.
Ik zet dan altijd even het reisbakje in de kooi en wanneer ik merk dat het beestje er graag uit wil help ik deze door het bakje of ergens tegenaan te plaatsen dat het er zelf makkelijk uit kan komen of ik hou het bakje langzaam steeds schuiner zodat het beestje bij de rand kan en er zo zelf uit kan komen.
Of ik het bakje verder nog laat staan in de kooi hangt van het beestje af. Dit heeft te maken met het vertrouwen van de geur die het beest heeft opgebouwd met de inhoud van het bakje tijdens de rit naar huis. Sommige willen ernaar terug na een verkenningspoging, sommige kijken er niet meer naar om.
Ik laat ze wel altijd met rust. Maar kijken naar wat er allemaal gebeurd in die kooi is toch wel altijd even een dingetje dat moet gebeuren. Wanneer ik zie dat er een plaatsje goedgekeurd is om er een nestje van te maken, is het voor mij goed.
