Alle dierenliefhebbers hopen natuurlijk op een lang en een gezond leven voor onze dieren, maar toch kan het gebeuren dat ze ziek worden. Ook wij maken dit uiteraard mee.
Maar hij of zij lijkt niet ziek?
Wanneer een knaagdier ziek is zal je dit niet meteen zien. Ze zijn immers prooidieren en zullen hun zwakte tot op het laatste moment proberen te verbergen. Want een ziek knaagdiertje betekend een zwak dier wat een makkelijkere prooi zou zijn. Daarom is het belangrijk dat er meteen gereageerd wordt als het diertje wel laat zien dat er iets mis is.
Wat zie je dan wel?
Vaak kun je het als eerste merken aan het gedrag. Ze worden wat slomer, eet- en drinkgedrag veranderd, interacteren minder met mensen, trekken zich vaker terug in hun holletjes en slapen meer.
Maar wij hebben ook ervaring met beestjes die juist meer interactie zochten met ons. Ik heb dit niet met al onze huisdieren ervaren, maar wel met enkelingen uit allerlei soorten knaagdieren. Ik heb het dan over de ervaringen met onze Goudhamsters, Russische dwerghamsters, Steppelemmingen en Kleurmuizen. Die laatst genoemde staan hier overigens bekender om. Ik denk zelf dat dit ook te maken heeft met de band die je met je beestje hebt. Niet met elk beestje bestaat diezelfde band en zal je dus ook ander gedrag zien.
Wat doen wij als we dit zien?
Dat hangt er een klein beetje vanaf. Ik zal voor een voorbeeld terugblikken naar het begin.
Toen we net begonnen waren met onze huisdieren zat ik na 9 maanden genieten van onze Binkie (een Russische Dwerghamster) opeens bij de dierenarts.
Ik had overigens al gelijk een nare ervaring hier aan over gehouden, want de eerste dierenarts die ik belde wilde niet helpen. Het zou allemaal wel goedkomen volgens die man, het was immers maar een hamster. Dit stak mij, want ook een hamster heeft recht op goede (medische) verzorging. Na verder zoeken kwam ik uit bij een arts die ons wel wilde helpen.
Ondertussen had ik al wat eten van Binkie geprakt en met kokend water dit tot pap vermalen en dankzij tips van mensen in hamstergroepen op Facebook wat Brinta gemaakt met water en dit allemaal (toen het weer was afgekoeld) gegeven. Gelukkig zag ik hem er toen goed van eten en was hierdoor een klein beetje gerust gesteld.
Ons bezoekje aan de dierenarts leverde best wel veel informatie op. Want ook al wisten ze niet veel meer dan de standaard over hamsters, ze pakten er de medische boeken bij en keken op internet, alles wat ze maar konden werd gedaan. Onze eerste ingeving bleek waar te zijn, de tandjes waren afgebroken en daarom was hij zoveel afgevallen in 2 dagen. Hij woog namelijk nog maar de helft van wat hij normaal woog.
Ik kreeg krachtvoer mee wat speciaal voor knaagdieren was en moest dit aanmengen met kattenmelk of kokosmelk. Dit omdat deze melk lekker vettig was (koeien- en koffiemelk mogen ze niet hebben) en de krachtvoer de extra voedingsstoffen gaf die hij nu nodig had.
Zo gezegd, zo gedaan. Hij knapte ook snel weer op. De tandjes waren weer aangegroeid, dus kon hij weer aan zijn normale voer knabbelen. Tot ze weer braken. Maar nu zag ik aan hem dat hij zijn voer liet liggen. Hij nam het mee naar zijn nest, maar deed er verder niets mee. Ook niet met de snacks die wij hem af en toe gaven. Een controle in zijn nest bevestigde mijn vermoeden en ik ging maar weer naar de dierenarts. Zij deed de dubbel check en het was inderdaad weer gebroken. Dit bleek later een cyclus tot zijn dood te worden en dat mij heeft geleerd dat wanneer de tandjes eenmaal een keer gebroken zijn, je dit vaker zult zien gebeuren bij het beestje.
We hebben sinds die tijd natuurlijk genoeg dingen met onze dieren meegemaakt. Daardoor zijn we inmiddels meer ervaren in wanneer we echt (met spoed) naar de dierenarts moeten en wanneer ik wat kan geven als ik iets zie bij mijn beestjes. Ik heb dan ook standaard een paar zakjes van het krachtvoer, de kattenmelk, kamille thee en honingzalf (voor dieren) in huis.
Ik heb ook gemerkt dat kamille thee soms helpt bij heel erg gestreste knaagdieren. Dit heeft een rustgevend effect. Op de foto hieronder staat een zakje van mijn eigen thee, maar zoek voor dieren de meest natuurlijke soort uit, dus zónder andere toegevoegde stoffen. Kook ook nu weer water en laat de thee intrekken. Niet te sterk en laat het water dan weer koud worden. Giet het in een drinkflesje of waterbakje en zet dit in de kooi. Ververs het regelmatig.
Mijn tips:
Houd een ziek diertje altijd goed in de gaten, maar probeer het niet veel lastig te vallen. Alleen bij het hoogst noodzakelijke en wanneer het dier zelf interactie zoekt. Je kan ook om de zoveel uur even kijken hoe het met het diertje gaat. Deze tip geldt natuurlijk ook voor jouw gasten, laat anderen niet bij en/of aan de zieke dieren komen. Wanneer je wel in de kooi of bij het diertje moet zijn, zorg er dan voor dat je handen goed gewassen zijn meteen voor je iets met de kooi of met het diertje doet en ook meteen daarna nogmaals. Zo voorkom je de meeste (extra) besmetting indien het diertje iets besmettelijks zou hebben.
Let op
Ik ben géén dierenarts en kan alleen maar spreken over mijn ervaringen met mijn eigen dieren. Ik kan hierin dus ook geen advies geven over andermans dieren.
Op internet kun je heel veel vinden over welke ziektes en symptomen knaagdieren kunnen krijgen. Kijk gerust eens hiernaar. Misschien is het zelfs wel handig, want als je voorbereid bent kun je sneller handelen en weet je dus sneller wat te doen.
Maar als je iets vermoed bij jouw eigen dier(en), probeer het dan niet zelf op te lossen, ga altijd naar een dierenarts!
