Wanneer het verdrietige moment aanbreekt dat er een diertje overleden is en je deze vindt of dat je de beslissing moet nemen het beestje te laten gaan, kom je natuurlijk ook voor de keuze te staan wat je nu verder gaat doen. En daar zijn veel opties in.
Ik zal hier uit gaan leggen wat wij doen wanneer we deze momenten meemaken. Ik neem je hierin stap voor stap mee en zal erbij uitleggen waarom wij dit zo doen.
Wij hebben zelf de keuze gemaakt om onze beestjes te laten cremeren. Hier zijn speciale dierencrematoriums voor. Dit omdat ik de andere opties, bijvoorbeeld begraven, niet prettig vind. Het voelt niet fijn om de een of andere reden. En misschien is dat ook wel omdat ik het voor mijzelf ook niet prettig vind als ik begraven zou worden, maar dat is natuurlijk weer een ander verhaal.
Het overlijden
Op het moment dat er een beestje overlijdt zal deze snel gaan ruiken. Maar omdat je niet altijd gelijk terecht kunt bij een crematorium hebben wij een methode ontwikkeld/gekozen die voor ons hierin het beste werkt.
We leggen altijd een koelblok uit de vriezer (wel in een washandje) onder het betreffende beestje. Dit houdt het beestje koel en wanneer dit op tijd vervangen wordt (meestal om de drie uur, bij warmere dagen eerder) door een nieuw blok gaat het niet zo snel ruiken. Houdt er wel rekening mee dat dit meestal maar 24 uur goed gaat. Ook wanneer je onderweg bent met het beestje is dit koelblok noodzakelijk.
Wanneer je (bijvoorbeeld met extreem warm weer) het beestje langer goed moet houden, kijk dan naar oplossingen in een permanente vorm van koeling. Gelukkig had mijn schoonvader een mini koelkastje te leen die ik (nadat ik deze goed heb uit gesopt) ook weer terug kon geven en dan ook gewoon weer te gebruiken is. Mijn eigen koelkast is voor mij uit den boze, omdat er toch ook los voedsel in ligt. Ook al is het beestje dan wel goed ingepakt, ligt het ook nog eens in een aparte afgesloten bak en kan het op zich geen kwaad. Maar ik moet er echt niet aan denken.
Wat nu?
Op het moment dat we weten dat het overleden beestje verzorgd is, gaan we het crematorium bellen. Meestal kunnen we op dezelfde dag terecht, maar soms moeten we helaas tot de volgende dag wachten.
Mijn vriend maakt altijd een gevouwen 'bakje' van wat dikker papier en hierin komt dan het beestje te liggen wanneer we naar het crematorium gaan. Dit doen we omdat we bij onze eerste crematie merkten dat het niet makkelijk was om het beestje in de oven te krijgen zonder dat het een beetje 'smakeloos' werd. Het beestje werd dan op de handschoen gelegd en omgekeerd in de oven. En hoe respectvol ze ook bij het crematorium zijn met deze dingen, hier konden ze gewoon niets aan doen. Omdat we dit toch graag anders wilden zien, zijn we het bakje gaan creëren.
Tijdens het vervoer naar het crematorium gaat het beestje met het papieren bakje op een koelblok, met ook nu in een washandje, in een plastic reisbakje die we speciaal hiervoor bewaren. Over het beestje gaat nog een doekje heen. Dan zetten we het reisbakje in een boodschappenmand die dicht geritst wordt. Zo blijft het reisbakje op zijn plaats en hoef je er niet steeds mee in je handen te zitten. Ook wordt een ander hierdoor niet meteen geconfronteerd met wat je bij je hebt.
Het crematorium
Wij kiezen er dus voor om altijd het beestje zelf te brengen. Omdat we altijd thuis een moment creëren waarbij we afscheid kunnen nemen, hoeven we dit niet bij het crematorium te regelen. Wel blijven we tijdens de crematie aanwezig, deze duren nooit zo lang. Onze persoonlijke keuze is een individuele crematie en om zelf het diertje naar de oven te brengen en weer op te halen, maar dit hoeft niet. Omdat we wachten, krijgen we ook meteen de as mee naar huis. Je krijgt dan een asbusje mee.
Wat te doen met de as?
Ik heb zelf een glazen pot, die ik had gehaald bij de Xenos, geschilderd en deze dient als urn. Ik wilde geen typische urn, maar iets wat netjes ergens kon staan zonder dat het gelijk opviel. De as zit altijd in een zakje en daar plak ik een sticker op met de naam van het beestje en dan gaat het zakje in de pot.
